8,5 jaar clean:
“Ik had nooit gedacht dat ik zo gelukkig zou worden”
Het verhaal van
Irma
“Ik was een heel onzeker en perfectionistisch meisje. De eerste keer dat ik cocaïne gebruikte vielen alle angst en onzekerheid in één klap van mij af. Ik voelde mij geweldig.
Binnen een half jaar gebruikte ik elk weekeinde. Vier jaar later was ik een schim van mijzelf. Ik was broodmager, ik sliep en at niet meer, ik raakte mijn werk kwijt, mijn huis, mijn geld.
Het was een eenzaam bestaan, maar nu weet ik dat het zo niet hoeft te zijn. Ook als het hopeloos lijkt, is er een weg terug naar een normaal leven. Door hulp te vragen kun je uit de hel komen.”
“Ook als het hopeloos lijkt, is er een weg terug naar een normaal leven”
Irma, ervaringsdeskundige, woont samen en heeft een zoontje
Video
“Mijn vriend kon best een weekeindje zonder cocaïne, maar ik niet”
“Ik was een jaar of zestien toen ik met een paar vrienden begon te blowen. Ik was ook wel nieuwsgierig naar harddrugs, dus toen ik een paar jaar later een vriend kreeg die wel eens cocaïne gebruikte, wilde ik meedoen. Het had de eerste keer meteen enorme impact op mij. Ineens was al mijn onzekerheid weg en durfde ik lange gesprekken te voeren.
Al snel bleek dat mijn vriend gemakkelijk een weekeindje zonder kon, maar ik niet. Ik gebruikte elk weekeinde en later vijf dagen achter elkaar. Die dagen sliep en at ik niet, ik ging maar door. Daarna sliep ik twee dagen. Omdat ik zo slecht at viel ik ontzettend af.
Zorgen
Mijn vriend maakte zich enorme zorgen over me, ook al omdat ik nachten weg bleef en dan mijn telefoon niet opnam. Ik betaalde rekeningen niet en haalde geld van de rekening van mijn vriend om mijn verslaving en mijn schulden te betalen. Hij zette me een paar keer het huis uit, maar telkens mocht ik toch weer terug komen.
Ik werkte in de horeca en stond op het punt om assistent-manager te worden. Dat heb ik verprutst. Ik kwam steeds vaker te laat op mijn werk en kreeg ruzie met collega’s. Die promotie ging aan mijn neus voorbij.
Zombie
Ik wist natuurlijk al lang dat het niet goed ging met me. Maar de omslag kwam toen mijn vriend mij voor de laatste keer het huis uit zette. Hij pakte mijn koffer in en belde mijn vader. Ik was op dat moment als een zombie aan het werk en kreeg een bericht binnen van mijn vader dat hij wist dat ik verslaafd was. Dat kwam binnen. Een week later zat ik in de kliniek.
Het ging daar heel snel beter met me. Ik kwam aan, mijn spijsvertering ging langzaam weer normaal werken, ik kreeg intensieve therapie. Al snel kwam ik erachter waarom ik verslaafd was geraakt. Ik was bang om gevoelens toe te laten en als de drugs uitgewerkt waren dan besefte ik telkens weer hoeveel pijn ik mensen deed. En dan verdoofde ik die gevoelens met drugs. Het was een vicieuze cirkel, waar ik uit kwam door te leren dat je ook normaal met gevoelens om kunt gaan. Je hoeft ze niet te verdoven.
Zelfhulpgroep
Toen ik uit de kliniek kwam had ik niks meer. Geen huis, geen vrienden, geen geld, geen relatie. Ik kon gelukkig terecht bij mijn moeder. Ik heb mij aangesloten bij een zelfhulpgroep van Cocaine Anonymous. Ik voelde mij daar meteen thuis. Het was zo fijn om te zien dat mensen weer wat van hun leven hebben weten te maken! Ik ben zelf ook actief geworden in de groep en heb daar mijn huidige vriend leren kennen.
Ik kreeg werk in de horeca en later als ervaringsdeskundige in een kliniek. Samen hebben we een zoontje. Vanaf het moment dat mijn ex-vriend mijn vader belde, nu 8,5 jaar geleden, heb ik geen drugs meer aangeraakt. Ik had toen nooit kunnen denken dat ik zo gelukkig zou worden.”
Je bent niet alleen
Er is een oplossing
Hulp nodig voor jezelf of voor een ander? Je hoeft het niet alleen te doen.
“Als je kind verslaafd is, dan is dat voor ouders intens en intens verdrietig”
